Druktechnyk

Drukke is in fermannichfâldigingsprosedee dêr’t, foar it werjaan fan it ûnderwerp, drukinket oerbrcht wurde op in te beprintsjen materiaal mei help fan in drukfoarm en in drukkrêft. De druktechnyk wurdt ûnder oare brûkt yn de boekdrukkeunst foar it fermannichfâldigjen fan skriften. Yn Jeropa kaam de boekdrukkeunst op yn de 15e iuw. It Book of St. Albans, eins The Bokys of Haukyng and Huntyng; and also of coot-armuris, in Ingelske útjefte út 1486, is foarsafier bekend it earste boek yn kleuredruk.

In ienfâldige foarm fan drukken is stimpelje. De hjoeddeiske drukker brûkt op ’t heden gjin hânstimpel mear, mar in yngewikkelde drukmasine.

Der binne fjouwer klassike druktechniken neigeraden de aard fan it drukwurk wêrby’t it ûnderskie makke wurdt nei de drukfoarm dêr’t de inket op oanbrocht wurdt:

• Heechdruk of boekdruk (bygelyks: fleksodruk, houtsnede, houtgravuere, linosnede en stimpeltechnyk)
• Flakdruk of offset (bygelyks: stiendruk of litografy as oerfoarm)
• Djipdruk (bygelyks: etse)
• Trochdruk (bygelyks: seefdruk, stinselje)

Yn it lêste fearn fan de tweintichste iuw is it digitaal printsjen of drukken ûntstien. Offset hat tsjintwurdich heechdruk sa goed as hielendal ferfongen. offset is tsjintwurdich folslein ôfhinklik fan digitale techniken wurden. Heechdruk, litografy en djipdruk wurde noch brûkt foar spesjale bibliofile útjeften en yn de saneamde (grafyske) byldzjende keunst.